SUMPA

'An ounce of prevention is worth more than a pound of cure.'

image: pinterest.com/ProveMyMeds/health-is-wealth/

Mapait ang karanasan naming makapatid para bigyan ng malaking pagpapahalaga ang kasabihang  ito.

1991 nang mamatay sa stroke ang tatay namin. Hindi ko malilimutan ang araw na iyon…

September 20, 1991.

Umaga.

Nagpaalam ako sa Papa ko na medyo hirap sa paghinga sa kanyang upuan kaya nakatutok sa kanya ang electric fan.

Sabi ko sa papa ko noon, "'Pa pasok na po ako sa school. Pagbalik ko ako naman mag-aalaga sa iyo. Kain ka marami ha?” 

Tapos goodbye kiss sa pisngi at takbo na pababa para sumakay sa service na maghahatid sa akin sa school.

Masigla akong pumasok sa eskwelahan at looking forward sa pag-uwi kasi nga si Papa ay nasa bahay.

Unfortunately, hindi ko inabot na buhay ang Papa namin.

Later, nung malalaki na kami, ikinuwento ni Mama sa amin na noong unang ma-stroke pa lang si Papa, tinapat na siya ng family doctor namin na kaibigan rin ni Papa.

Iwasan daw sana na ma-stroke pa uli si Papa dahil baka hindi na niya kayanin kung mangyayari pa.

Kaya rin daw nasa bahay na si Papa matapos niyang ma-confine sa second stroke niya ay tinapat na rin daw si Mama ng doktor na baka lumaki lang ang gastos sa ospital na wala namang garantiya na babalik si Papa sa dati.

Ang insidenteng iyon na naganap may mahigit 20 taon na ang nakalilipas ay nagpabago nang husto sa kalidad ng buhay na mayroon kami.

Mula noon mag-isa niya kaming itinaguyod ng nanay namin.

Ang pangyayaring iyon ang nagturo sa akin ng isang napakahalagang aral para pangalagaan ang kalusugan.

Sumumpa ako sa sarili ko noon, kahit bata pa ako noon, na mabubuhay ako nang mas matagal kaysa sa tatay ko. 

Gagawin ko iyon, para makita kong lumalaki ang mga anak ko at makita ang magiging mga apo ko sa kanila.

Medyo kakatwa na maisip ito ng isang batang edad siyam.

Pero hindi ko maiisip iyon kung hindi dahil sa karanasan naming iyon.

Hindi ba nga, Experience is the best teacher of man?

Kaya kung binabasa mo ito ngayon, huwag na nating hintayin na may mangyari sa atin o malaman na hindi na maganda ang lagay natin bago gumawa ng hakbang.

Kung ayaw mong gawin ito para sa sarili mo, at least gawin mo ito para sa mga mahal mo sa buhay.

Sa parte ko pinagtibay ko sumpang ito may ilang taon na ang nakakaraan. 

Natakot ako para sa sarili ko at para sa pamilya ko. 

Baka hindi ko matupad ang sumpang binitiwan ko sarili ko mahigit 20 taon na ang nakararaan…

Sa susunod na post, ang nadiskubre ko para pagtibayin ang sumpang binitiwan ko noong bata pa ako...